Onze Jordaan

Het verhaal van Onze Jordaan begint in het jaar 2000: in een Amsterdams bejaardentehuis bereidt Greet (Ellen Pieters) zich voor om in de gezamenlijke koffiekamer haar 80ste verjaardag te vieren.

Ze vertelt uitgebreid over haar leven in de Jordaan. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog overleed haar man Jopie en bleef zij achter als alleenstaande moeder van twee kinderen. Ze mijmert over de onderlinge saamhorigheid tussen de buurtbewoners, die versterkt werd door het koor de Belcanto’s, opgericht door haar Jopie (Richard Spijkers). Dit alles tegen de achtergrond van de Jordaan, de armoede en het verval van de wijk. Het verhaal loopt langs de plannen van de gemeente om de oorspronkelijke bouw in de jaren '80 en '90 te vervangen door nieuwbouw, naar de uittocht van de echte Jordanezen naar Purmerend, Lelystad en Almere. Greet vertelt over hoe de komst van Yuppen en studenten de wijk weliswaar heeft gered van nieuwbouw en verval, maar daarmee ook het unieke karakter van de buurt definitief veranderde. Een voorstelling vol van humor, emotie, melancholie, teleurstelling en verbittering, maar vooral ook hoop en verzoening!

Het stuk wordt muzikaal ondersteund door de typische belcanto zangstijl, zoals we die kennen van Willy Alberti, Johnny Jordaan en Tante Leen. Nummers die de revue passeren, in eigen arrangementen, zijn onder meer “De Parelvissers”, “Bij Ons In De Jordaan”, “Funiculi, Funicola”, “Pikketanusie”, “Het Slavenkoor”, “Glimlach van een Kind”, “La Donna è Mobile” en “Amsterdams Parfum”.