Pubquiz 2024 in de Groene Zwaan

Het was een avond die niemand in het kleine stadje snel zou vergeten. De kou van de herfst hing in de lucht, maar binnen in het plaatselijke café brandden de kaarsen en was de sfeer warm en gezellig. Een bijzondere pubquiz stond op het programma, maar niet zomaar een quiz: deze editie had een heel speciale deelnemer, niemand minder dan André Rieu zelf! De maestro, die normaal op de grote podia van de wereld staat, had vanavond een stoel aan één van de quiztafels bemachtigd, klaar om zijn kennis te testen en te genieten van de gemoedelijke sfeer.

De geruchten dat hij zou komen, hadden zich als een lopend vuurtje door de straten verspreid. De inwoners konden hun oren niet geloven. “André Rieu? Hier, bij ons in het café?” vroegen velen zich af. En toch was het echt zo. Het kleine café, normaal al een populaire plek, barstte deze avond bijna uit zijn voegen van de nieuwsgierige deelnemers die een glimp wilden opvangen van de beroemde violist. Bij binnenkomst glimlachte André vriendelijk naar iedereen die hem begroette, en met zijn karakteristieke charme knikte hij naar de barman, die al klaarstond met een glas witte wijn voor de maestro. Het was alsof hij hier al jaren thuishoorde.

Toen de avond van start ging, was de sfeer opgetogen en licht gespannen. André Rieu, gekleed in een casual, maar stijlvol jasje en een sjaal die nonchalant over zijn schouder viel, nestelde zich aan een tafel met een paar oude vrienden uit Maastricht. De groep noemde zichzelf “De Walsende Wijzen,” een knipoog naar André’s muzikale achtergrond. De presentator van de avond, zichtbaar nerveus maar ook erg enthousiast, nam de microfoon in de hand en introduceerde de avond met een grapje over hoe hij zich voelde alsof hij op het Vrijthof stond, maar dan zonder viool.

Al snel maakte de nervositeit plaats voor pure gezelligheid. De quiz zou niet draaien om de kennis van André Rieu zelf, maar over een veelheid aan onderwerpen: van algemene weetjes tot geschiedenis, sport en natuurlijk een paar vragen over klassieke muziek. De teams waren snel in hun element, en André’s tafel was geen uitzondering. Tussen de vragen door, werd er veel gelachen en waren er goede gesprekken. André was in zijn element, maakte grapjes over de moeilijkheidsgraad van sommige vragen en moedigde zijn teamgenoten enthousiast aan. Hij leek net zo veel plezier te hebben als de rest van de deelnemers, misschien zelfs wel meer, blij om eens aan de andere kant van de spotlights te zitten.

In het café hing een haast magische sfeer. André genoot zichtbaar van de informele avond, ver weg van de grote concertzalen. Hij luisterde aandachtig naar de vragen, overlegde met zijn teamgenoten, en af en toe gaf hij een knipoog naar de tafels om hem heen wanneer hij weer eens het juiste antwoord wist. De andere deelnemers keken af en toe schalks naar hem, en fluisterden tegen elkaar dat het toch wel bijzonder was om een beroemdheid als André Rieu als concurrent te hebben in zo’n intieme setting. Maar ondanks zijn bekendheid was André benaderbaar en hartelijk, precies zoals de mensen hem altijd beschreven hadden.

Tijdens een korte pauze liep André door het café, schudde handen, maakte een praatje met de andere deelnemers en complimenteerde de organisatoren voor hun initiatief. De sfeer was informeel en vriendschappelijk, en het café voelde bijna als een huiskamer waar iedereen elkaar kende. Iemand vroeg hem lachend of hij de vragen over klassieke muziek al moeilijk had gevonden, waarop André glimlachend antwoordde dat hij misschien wel een klein voordeel had bij die onderwerpen, maar dat hij bij de vragen over sport toch echt zijn teamgenoten nodig had.

Toen de quiz weer hervatte, werd de sfeer iets competitiever. De deelnemers waren vastberaden om hun beste beentje voor te zetten, maar dat deed niets af aan de gemoedelijke sfeer. André’s team leek goed op dreef en maakte plezier bij elke vraag, of ze nu het antwoord wisten of niet. Er werd gediscussieerd, gelachen, en soms vol enthousiasme gejuicht wanneer er een moeilijk vraagstuk goed werd beantwoord. Maar het mooiste was misschien wel dat André niet het middelpunt wilde zijn van de avond. Hij was juist op zoek naar die simpele gezelligheid, waarin iedereen gelijk is en het plezier belangrijker is dan winnen.

Richting het einde van de avond begon de spanning toch wat op te lopen. De scoreborden toonden dat André’s team het verrassend goed deed, maar er waren nog een paar teams die dicht in de buurt kwamen. De presentator kondigde de laatste vragen aan en benadrukte dat het er nu echt om zou spannen. André keek zijn teamgenoten met een samenzweerderige glimlach aan, en samen bogen ze zich over de vragen alsof ze zich in een concertfinale bevonden. De andere teams speelden vol overgave, vastbesloten om de titel niet zomaar weg te geven aan de beroemdheid in hun midden.

Toen de laatste vraag was beantwoord en de punten werden opgeteld, viel er een verwachtingsvolle stilte in het café. De presentator speelde de spanning nog even op, voordat hij uiteindelijk de winnaar bekendmaakte. Met een brede glimlach op zijn gezicht riep hij “De Walsende Wijzen” uit tot winnaars van de avond. André en zijn teamgenoten staken hun handen triomfantelijk in de lucht, maar al snel maakte de euforie plaats voor een bescheiden bedankje. “Het was echt teamwork,” zei André bescheiden, terwijl hij zijn medespelers een schouderklopje gaf en vriendelijk applaudisseerde voor de andere teams.

De avond eindigde met een toost, waarbij André nog een kort woordje deed. Hij bedankte de organisatoren en zijn teamgenoten voor een onvergetelijke avond en benadrukte hoe fijn het was om even geen maestro, maar gewoon deelnemer te zijn. Terwijl de kaarsen langzaam uitdoofden en de muziek zachter werd, nam André nog de tijd om wat foto’s te maken met de andere deelnemers en handtekeningen uit te delen. De sfeer bleef ontspannen en warm, alsof de tijd even had stilgestaan.

En zo verliet iedereen het café, met een warm gevoel in hun hart en een bijzondere herinnering op zak. Voor de inwoners van het stadje zou deze pubquiz met André Rieu nog jarenlang onderwerp van gesprek blijven, als die ene magische avond waarop de maestro gewoon een van hen was, meedeed aan een eenvoudige pubquiz en met zijn charmante glimlach en vriendelijke woorden een diepe indruk achterliet. Het was een avond vol gelach, saamhorigheid en bovenal de magie van muziek en menselijkheid.