Portretten van de Zuiderzee

Een ode aan verandering, eenvoud, lucht en licht
Zomer 2020. Een pandemie had ons leven klein gemaakt. Het dwong Hamelinck om erop uit te gaan. De ruimte te zoeken. Vergezeld van camera liep hij zijn huis in Monnickendam uit en de dijk op richting Volendam. Het bleek het begin van een wandeling rond de voormalige Zuiderzee, die - in etappes - pas deze zomer eindigde. Tijdens al zijn wandelingen op de scheidslijn tussen zee en land, trof hem de stille beweging die het landschap voortdurend een ander gezicht geeft. Een mens kijkt nooit twee keer naar dezelfde Zuiderzee. Totdat iemand het vastlegt.

Het is de lucht, bron van het schitterende Hollandse licht, waarover al zoveel beweerd is. Een mythe of niet, het bestaat. Ruisdael en andere meesters hadden het al bewezen. Maar nergens staat de vlakke eenvoud van het Hollandse landschap zo genereus ten dienste van lucht en licht als aan de oevers van de voormalige Zuiderzee. Waar het alle ruimte krijgt om het landschap steeds opnieuw te tekenen. Fotograaf Peter Hamelinck legde het vast in een unieke serie: Portretten van de Zuiderzee. Een project waarin veel samenkomt voor de fotograaf. Herinneringen aan zijn vlakke geboortegrond in Zeeuws-Vlaanderen, zijn grote liefde voor fotografie, de natuur, het Nederlandse landschap, de wolken, het water. En bovenal het betoverende Hollandse licht.

De tentoonstelling is voor iedereen die van de natuur houdt, van wandelen en stilstaan. Voor iedereen die stilte en ruimte zoekt. En ergens, verstopt tussen toekomst en verleden, een glimp van het oneindige heden.